Nierówność społeczna oznacza różnicę w statusie, zasobach, dochodach i władzy istniejącą w społeczeństwie i między różnymi społeczeństwami. Taka rozbieżność wynika z cech społecznych, takich jak płeć, pochodzenie etniczne i wiek, które ograniczają dostęp do zasobów, które mogą mieć pewne osoby, stwierdza CEELBAS.
Nierówność prowadzi do rozbieżności pod względem dostępu do usług opieki zdrowotnej, edukacji, a nawet reprezentacji politycznej, mówi CEELBAS. Społecznie nierówne społeczeństwo korzysta z większych możliwości dla pewnych osób kosztem innych, co skutkuje nierównymi nagrodami, stwierdza Uniwersytet Trinity. Chociaż w stanach kapitalistycznych może nie być osiągalnej równości, rządy powinny aktywnie angażować się w zmniejszanie różnic społecznych.
Nierówność ma także znaczenie kulturowe, ponieważ członkowie społeczeństwa porównują się z innymi społeczeństwami. Taka względna nierówność skutkuje szczęściem w społeczeństwach, które są lepsze niż ich odpowiedniki i rodzi niezadowolenie w tym ostatnim, argumentuje Sage. Kiedy staje się wszechobecny, nierówność rodzi społeczne niepokoje w społeczeństwie, mówi New York Times.
Nieproporcjonalny dostęp do zasobów prowadzi również do wykluczenia społecznego. Obszary marginalizowane w końcu cierpią z powodu typowych problemów, takich jak nieodpowiednie warunki mieszkaniowe, wysoki poziom przestępczości, mała oczekiwana długość życia, wysoka śmiertelność i niedostateczne umiejętności. W Stanach Zjednoczonych nierówność rodzi zadłużenie, ponieważ osoby zarabiające na niskich dochodach pożyczają pieniądze na opłacenie rachunków i próbują utrzymać poziom życia, mówi New York Times.
