Wilhelm Wundt jest często uważany za twórcę psychologii eksperymentalnej; wniósł swój wkład w psychologię, prowadząc pierwszy w historii kurs psychologii fizjologicznej w 1862 r., a także publikując "Zasady psychologii fizjologicznej", pierwszą książkę, w której psychologia stała się swoistą dziedziną. Wundt zdefiniował psychologię, mówiąc, że to " badanie struktury świadomego doświadczenia "i że psychologowie próbowali znaleźć atomy świadomego doświadczenia, aby zrozumieć, w jaki sposób atomy lub momenty łączą się, aby stworzyć doświadczenie.
Wundt przyczynił się również do kształtowania psychologii jako prawdziwej nauki dzięki metodom badawczym. Uważał, że obserwatorzy zewnętrzni nie mogą uzyskać potrzebnych informacji dotyczących subiektywnego doświadczenia poprzez obserwację, więc skupił się na wykorzystaniu introspekcji. Miał surowe kryteria, których używał do szkolenia swoich badaczy i studentów.
Najbardziej produktywna część kariery Wundta miała miejsce, gdy był na Uniwersytecie w Lipsku. Był tam profesorem od 1875 do 1917 roku. W 1879 roku stworzył pierwsze laboratorium psychologiczne na uniwersytecie. W 1881 roku stworzył pierwszy dziennik psychologii. Dwie z jego najważniejszych prac to książki "Zarys psychologii" i 10-tomowa "Psychologia etniczna".
