Mydło rozpuszcza się łatwo w wodzie, ponieważ część jego struktury molekularnej przyciąga cząsteczki wody. Oznacza to, że gdy mydło jest zanurzone w wodzie, przyciąganie odrywa te cząsteczki od siebie, wiążąc je i rozpuszczanie detergentu.
Struktura wody i rodzaj wiązania wodorowego tworzy pole elektryczne wokół cząsteczki. Zasadniczo cząsteczka wody jest magnesem, wraz z przeciwnymi ładunkami na każdym końcu cząsteczki. Ta różnica w ładunku pozwala wodzie odciągnąć inne cząsteczki, skutecznie rozpuszczając materiał.
Mydło wykorzystuje tę właściwość dzięki unikalnej strukturze molekularnej. Jeden koniec jest hydrofilowy, silnie przyciągany do wody. Drugi koniec jest hydrofobowy i jest bardziej przyciągany do cząsteczek, które tworzą olej i smar. Kiedy mydło rozpuszcza się w wodzie, hydrofilowy koniec wiąże się z cząsteczkami wody, zarówno rozpuszczając mydło, jak i zmniejszając napięcie powierzchniowe wody, oddzielając cząsteczki wody od siebie i pozwalając im wchłonąć brud i brud łatwiej.
Kiedy połączone cząsteczki napotykają olej lub tłuszcz, hydrofobowe końce przyczepiają się do cząsteczek brudu, ostatecznie otaczając zanieczyszczenia bańką mydła i wody. Zapobiega to związaniu oleju z powierzchnią, którą dotykał i zmywa ją.
