Bałkański nacjonalizm odnosi się do pragnienia, by różne grupy etniczne żyjące na Półwyspie Bałkańskim posiadały własne kraje, które prowadziły bezpośrednio do I wojny światowej. Ten region, na południe od Dunaju , Sava i Kupa Rivers, to mieszanka kilkunastu grup etnicznych, z których wiele zderzało się w historii.
Na początku XX wieku Imperium Osmańskie, które kontrolowało Bałkany od co najmniej XVII wieku, słabło. Wyciągnął znaczną część swoich wpływów z obszaru Bałkanów po tym, jak Grecja, Serbia, Czarnogóra i Bułgaria odniosły sukces w walce o swoją niepodległość. Rosja, która miała imperialistyczne zamysły w regionie, zainspirowała kilka nowych państw do utworzenia Ligi Bałkańskiej, aby całkowicie wyprzeć Turków z tego obszaru. Kiedy odnosili sukcesy, Serbia w szczególności mogła dodać duże regiony na swoje terytorium.
Wielki sukces krajów bałkańskich doprowadził do wzrostu poczucia nacjonalizmu, zwłaszcza w Serbii. Po sukcesach w pokonaniu ich osmańskich władców, Serbowie zwrócili się do innej wielkiej potęgi, która kontrolowała ich od stuleci: Cesarstwa Austro-Węgierskiego, kolejnego wielkiego narodu, który wykazywał oznaki osłabienia. Po wielu próbach nacjonalista serbski zamordował arcyksięcia Franciszka Ferdynanda, bratanka cesarza austriackiego Franciszka Józefa, w Sarajewie, przyspieszając pierwszą wojnę światową.
