Istnieje kilka różnych teorii próbujących wyjaśnić motywację Adolfa Hitlera do nienawidzenia Żydów, począwszy od spekulacji, że jego matka umarła z powodu niekompetencji żydowskiego lekarza lub że Hitler mógł być nawet Żydem, ale najnowsze badania wskazują, że jego nienawiść była wynikiem prostej bigoterii w niższych klasach średnich w chaotycznym następstwie I wojny światowej. Ta bigoteria zmieniła się w decyzję o uczynieniu z Żydów kozłów ofiarnych za utratę niemieckiej sławy, co spadł do ostatecznego rozwiązania.
Kiedy skończyła się pierwsza wojna światowa, wyniki były katastrofalne dla Niemiec. Traktat wersalski ograniczył zdolność Niemiec do uzbrojenia się i stworzył miażdżące długi za reparacje z tyłu przegranej strony. Racząca Republika Weimarska, która przejęła zarządzanie po wojnie, walczyła o utrzymanie wysokiego standardu życia dla Niemców, a gniew szybko powstał.
Zanim Hitler doszedł do władzy, żydowskie osoby posiadały około połowy banków i gazet w Niemczech, a także około 80 procent sklepów detalicznych. Prawie wszyscy maklerzy giełdy niemieckiej byli Żydami iz czasem oskarżono o utratę wojny z powodu niekompetencji lub jawnego sabotażu żydowskich finansistów. Hitler podjął to dalej, obwiniając także Żydów za rewolucję rosyjską, ponieważ zarówno Karol Marks, jak i Leon Trocki byli Żydami. Kiedy w Monachium na krótko wybuchła republika radziecka, Hitler uznał, że jest to czas działania, by zemścić się na Żydach.
