Cholesterol nie-HDL, zwany także resztkowym cholesterolem, oblicza się, przyjmując całkowity pomiar cholesterolu i odejmując pomiar cholesterolu HDL, według Johna Hopkinsa. Pomiar ten ocenia cały cholesterol, który nie jest HDL cholesterol.
Obliczanie cholesterolu nie-HDL mierzy ryzyko choroby serca u osób z prawidłowym poziomem cholesterolu LDL, pierwszą miarą stosowaną do oceny ryzyka. Optymalny poziom cholesterolu nie-HDL wynosi 30 miligramów na decylitr powyżej optymalnego poziomu cholesterolu LDL, który wynosi od 70 do 100 miligramów na decylitr dla osób z ryzykiem choroby serca i od 100 do 129 miligramów na decylitr dla osób nie zagrożonych chorobami serca, według Kliniki Mayo.
