Forward integration to forma integracji pionowej, w której firma przejmuje kontrolę nad działalnością gospodarczą po jej wykonaniu przez klientów dystrybucyjnych lub detalicznych. Producent sprzedający towary bezpośrednio konsumentom w przeciwieństwie do sprzedaży za pośrednictwem hurtowników lub sprzedawców detalicznych jest podstawowym przykładem integracji typu forward.
Rolnicy lub producenci sprzedający produkty na rynku zamiast tradycyjnego kanału dystrybucji to kolejny przykład integracji forward. Podstawową zaletą integracji w przód jest zwiększona moc i autorytet na rynku. Firma, która się integruje, ma bardziej bezpośrednią interakcję z klientami końcowymi niż producent, który sprzedaje produkty resellerowi.
Kolejną ważną zaletą integracji na przyszłość jest zmniejszenie kosztów i zwiększenie potencjału zysków. Każda firma w kanale dystrybucji zaznacza koszt towarów przed ich odsprzedaniem. Eliminując kroki, producent jest w stanie sprzedać klientom końcowym możliwe oszczędności, a także potencjalnie zwiększyć marżę na każdej sprzedaży.
Główną wadą integracji integracyjnej jest to, że producenci lub dystrybutorzy mogą się zbytnio rozrzedzić, podejmując nowe działania biznesowe. Producenci, hurtownicy i detaliści realizują odrębne role w kanale dystrybucji. Producent może również zostać obciążony wysokimi kosztami początkowymi inwestycji, aby rozpocząć lub nabyć nowe urządzenia do celów dystrybucji lub odsprzedaży.
