Wiersz Edwarda Taylora, "Nad pająkiem łowiącym muchę", jest religijnym wierszem, który używa zwierząt jako metafor dla wiary w Boga, aby pomóc w walce z szatanem. Chodzi o zmagania, przed którymi stoją chrześcijanie i jak łatwo jest dostać ranę w sieci Szatana.
Pająk w tym wierszu, który Taylor określa jako "Piekielny Pająk", przedstawia Szatana. Tkacza w sieć jako sposób na uwięzienie swojej ofiary. Osa i mucha, które są uwięzione w jego sieci, reprezentują jego ludzkie ofiary. Osa była silna i mogła odstraszać, ale pająk wiedział, że mucha była łatwym łupem. Osa jest symbolem chrześcijan, którzy podążają za Bogiem i wierzą w niego, a zatem mogą łatwiej walczyć z szatanem. Mucha reprezentuje tych, którzy stracili wzrok na Boga lub porzucili go. Bez ich wiary nie mogą się równać z Szatanem. Edward Taylor był chrześcijańskim purytańskim duchownym i używał swoich wierszy, aby podkreślić wagę pozostawania oddanym Bogu i walce ze złem, które szatan kusi chrześcijanami każdego dnia. Słowik na końcu wiersza reprezentuje Boga. Wskakuje do środka i śpiewa swoją piosenkę, siedząc nad pająkiem i jego siecią.
