Kpina epicka ma powierzchowne pułapki eposu, ale opowiada o czymś, co można by uznać za trywialne w porównaniu z tematami konwencjonalnych eposów. Na przykład: "Odyseja" O epicką podróż Odyseusza do Itaki w ciągu dekady, podczas gdy epicki epizod "The Gape of the Lock" skupił się na szlachciance, która zemściła się za złą fryzurę.
Próba epicka ma formę wersetową, podobnie jak tradycyjna epopeja. Zaczyna się od inwokacji do Muse, ale ma na celu wyśmiać różne zwyczaje eposu, zamiast je uhonorować. Niektóre trofea, takie jak legendarna broń czy duchowe interwencje, są również grane na komedię. Tam, gdzie Beowulf użył miecza Hruntinga, złoczyńca z "The Gape of the Lock" użył nożyczek, których tekst nazywał się legendarnym ostrzem, jakby miał być używany przeciwko złemu.
Szalona epopeja to forma satyry. Autorzy specjalizujący się w tej formie to Thomas Milton, Jonathan Swift i Alexander Pope. Głównym celem udawanej epopei jest wyśmiewanie się z tendencji szlachty do robienia drobiazgów poważnych, pisząc o ludziach i wydarzeniach w umyślnie kwiecistym, przeklętym języku, który staje się pełen humoru, gdy jest uproszczony.
