Żyzność gleby to poziom zdolności gleby do wzrostu i wspomagania życia roślin. Żyzna gleba zawiera wystarczającą ilość minerałów i składników odżywczych potrzebnych do wzrostu roślin i często składa się z dużej ilości warstwy ornej. Ważną cechą żyzności gleby jest jej wystarczająca ilość mikroorganizmów, takich jak bakterie, grzyby, dżdżownice, pierwotniaki i nicienie.
Żyzne gleby są bogate w pierwiastki śladowe minerałów, takich jak chlor, miedź, żelazo, cynk, bor, kobalt, mangan, siarka i magnez. Składniki odżywcze, takie jak potas, fosfor i azot, muszą być obfite w glebie, aby były również żyzne. Te minerały i składniki odżywcze skutecznie odżywiają rośliny, które rosną na żyznej glebie.
W glebie, której brakuje jej płodności, zabraknie jednego lub wszystkich z nich. Przeludnienie i szkodliwe praktyki rolnicze prowadzą do zubożenia gleby, co prowadzi do złego życia roślin. Zachowanie wierzchniej warstwy gleby jest szczególnie ważne dla płodności gleby; wierzchnia warstwa gleby zatrzymuje w sobie składniki odżywcze od setek lat. Podczas gdy zły stan roślin niszczy ekosystem jako całość, słabe zbiory plonów, które wynikają również z nieodpowiedniej żyzności gleby, podnoszą koszty żywności i przyczyniają się do głodu. Nawożenie gleby jest stosowane w celu uzupełnienia niedoborów w glebie. Azot jest często najbardziej zubożonym składnikiem pokarmowym w glebie, a następnie potasem i fosforem.
