Najbardziej znaczący wkład Benjamina Franklina podczas rewolucji amerykańskiej pomógł opracować Deklarację Niepodległości i skutecznie negocjować sojusz z Francją. W 1776 r. Franklin był członkiem pięcioosobowej komisji, która pomogła Deklaracja Niepodległości. Później tego samego roku Kongres wysłał Franklina do Francji i zyskał poparcie dla Anglików. Francuzi zgodzili się zapewnić żołnierzom, zaopatrzenie i pieniądze na kolonialny wysiłek wojenny.
Franklin został wybrany przez Kongres Kontynentalny, by wyjechać do Francji, ponieważ nie było wśród nich żadnego innego męża stanu ani filozofa, który mógłby dopasować doświadczenie, elokwencję i osiągnięcia Franklina. Jako minister Francji Franklin wykorzystał istniejącą już od dawna wrogość między Anglią i Francją, by przekonać francuski rząd do pomocy koloniom. Jego obecność była bardzo kłopotliwa dla brytyjskiego ministra wysłanego wówczas do Francji.
Często pomijanym wkładem Franklina w wysiłek wojenny był wybór barona von Steubena, który stał się ważnym doradcą wojskowym George'a Washingtona podczas trudnej zimy 1777-1778 w Valley Forge, kiedy Von Steuben pomógł w reorganizacji Armia Kontynentalna. Franklin napisał do Waszyngtonu długi list, przekonując go do wykorzystania umiejętności Von Steubena.
