W większości wypadków zaprawka bez wypełniacza jest odpowiednia dla aplikacji wymagających szerokości zaczynu mniejszej niż 1/8 cala, a fuga piaskowana służy do szerszych linii zaczynu. Szlifowana zaprawa zawiera drobne cząstki piasku, które zapobiegają kurczeniu się mieszaniny podczas jej utwardzania.
Większość zastosowań płytek, takich jak podłogi i blaty, wymaga wykonania zaprawy szlifierskiej, szczególnie w przypadku płytek ceramicznych. Jednak fugi bezrozpuszczalnikowe łatwiej jest nakładać na pionowe ściany, takie jak backsplashes i otuliny wanny. Przylega do pęknięć między płytkami i nie zsuwa się z powierzchni, jak robi się piaskowana masa.
Mimo że możliwe jest stosowanie zapraw wyrównanych w wąskich fugach, trudniej ją zastosować. Mieszanina piasku i krzemionki jest odporna na zagęszczanie między płytkami, co może prowadzić do pęknięć w otworze i innych nieregularności powierzchni.
Eksperci zalecają jednak, aby nie dopuścić do szlifowania fug w przypadku kamienia, granitu, kwarcu i innych gładkich płytek kamiennych. Dzieje się tak dlatego, że cząstki piasku w piaskowanej zaprawie mogą porysować powierzchnię kamienia, pozostawiając trwałe przebarwienia. Ponieważ niezwarstwiona masa jest gładsza, nie stwarza tego samego ryzyka.
Zaprawa epoksydowa i uszczelnienie to dwie alternatywy dla piaskowanej i nieusuniętej zaprawy. Żywica epoksydowa jest powszechnym substytutem w zastosowaniach, w których właściciel chce uniknąć zaplamienia, pęknięcia i złuszczania fugi, a uszczelnienie jest często wykorzystywane do łączenia ścian i podłóg.
