Pozostaje powszechna zgoda co do tego, że smoki nigdy nie były prawdziwe. Istnieje znaczny brak dowodów na poparcie istnienia smoków, co uzasadnia powszechnie panujące przekonanie, że są one mitem. Wysiłki społeczności akademickiej są łatwiejsze do zrozumienia, dlaczego ludzie wierzyli, że istnieją smoki.
Najpopularniejszą teorią pochodzenia smoczego mitu jest to, że skamieliny dinozaurów zostały zinterpretowane jako szczątki smoków. Fizyczne podobieństwa między kościami dinozaurów a historycznymi przedstawieniami smoków dają wiarę w wiarę. Podejrzewa się również, że odkrycie kości wielorybów, ze względu na ich rozmiar i brak zrozumienia samych wielorybów, było również związane z istnieniem smoków. Krokodyl nilowy wykazuje podobieństwo do smoczych przedstawień, zwłaszcza dla Europejczyków nieznajomych w tym regionie i jego rodzimych gatunkach, co przyczyniłoby się do wiary w istnienie dużego, podobnego do jaszczurki drapieżnika, takiego jak smok. W czasach starożytnych krokodyle można było znaleźć na południu Europy, przekraczając Morze Śródziemne.
Smoki istniały w folklorze wielu kultur od Europy po Azję. Wystąpiły w mitologii greckiej, chrześcijańskiej, słowiańskiej i chińskiej. Każda z tych kultur przedstawiała je inaczej, począwszy od złowrogich uskrzydlonych jaszczurek europejskiego portretu do wężowatej postaci chińskiego folkloru.
