Serafini są niebiańskimi istotami, które latają ponad tronem Boga. Serafini lub serafini mają sześć skrzydeł. Używają dwóch do latania, dwóch do zakrywania twarzy i dwóch do zakrywania nóg. Księga Izajasza jest jedyną księgą w Biblii opisującą serafinów. Słowo "serafin" jest uważane za hebrajskie słowo "palący" lub "ogniste węże".
Według biblijnej relacji proroka Izajasza serafini chwalą Boga i otaczają jego tron śpiewając: "Święty, Święty, Święty jest Pan Wszechmogący, cała ziemia jest pełna Jego chwały". Biblijni uczeni uważają serafinów za osobistych opiekunów Boga.
Zgodnie z tradycją chrześcijańską serafini zajmują najwyższe pozycje wśród aniołów. Tradycja żydowska utrzymuje, że serafini są niebiańskimi istotami oddzielonymi od aniołów. Serafowie dzielą niektóre cechy fizyczne z tradycyjnym aniołem lub cherubinami. Niektórzy uczeni uważają, że pojęcie serafinów pochodzi z mitologii egipskiej lub babilońskiej. Mitologia egipska zawierała stworzenie zwane "seraf", które było pół orłem i pół lwem, które prowadziły do nieba zmarłych królów. Inni uczeni uważają, że słowo "serafina" pochodzi od asyryjskiego słowa "sharrapu", które jest związane z babilońskim bogiem ognia, Nergalem. Ci uczeni uważają, że serafini byli płomieniami, z których wyłonił się Nergal.
