Wianki są często zawieszane na drzwiach w czasie świąt Bożego Narodzenia jako znak powitania i świątecznej radości. Kształt pierścienia symbolizuje wieczność, a użycie wiecznie zielonego zaczęło symbolizować siłę lub życie wieczne.
Historia wieszania wieńców sięga czasów starożytnego Rzymu, kiedy lud rzymski powiesił je lub nosił je jako symbol statusu lub znaku zwycięstwa. Często robiono je ze skręconych gałązek laurowych. Zapisy wieńców wiszących na zewnątrz drzwi pochodzą z wczesnej Europy, gdzie często były wykonane z egzotycznych kwiatów i służyły do identyfikacji domów na ulicy.
Wianek grudniowy był ważną częścią pogańskich kultur sprzed czasów Chrystusa. Wiecznie zielone gałęzie zostały ukształtowane w pierścienie symbolizujące śmierć i odrodzenie podczas przesilenia zimowego. W tych czasach rośliny zimozielone stanowiły siłę do walki z ostrymi siłami zimy. Później kultury chrześcijańskie przyjęły wieniec, dodając cztery świece na cztery niedziele poprzedzające Boże Narodzenie.
Inne materiały zawarte w wieńcach mają swoje własne znaczenie, takie jak ostrokrzew, który reprezentuje nieśmiertelność. Współczesny widok wieńców został uproszczony na przestrzeni lat i są one obecnie używane przez ludzi różnych środowisk i tradycji po to, aby przekazać radość sezonu.
