Rzymianie zaatakowali Wielką Brytanię, aby uzyskać dostęp do jej bogactwa mineralnego i pól uprawnych, a także zapobiec przegrupowaniu i kontratakowi przez niedawno podbitych Galów, którzy uciekli z rzymskich armii uciekając na wyspę. Rzymscy przywódcy wojskowi często byli entuzjastycznie nastawieni do zdobywania nowych terytoriów, ponieważ dostarczali im bogactwa, które mogliby wykorzystać, aby zapłacić za lojalność swoich żołnierzy i przekupić urzędników z powrotem w Rzymie, aby mogli dalej pracować. Chociaż pierwsze dwie inwazje Juliusza Caesara między 55 a 54 rokiem życia. początkowo miały być prewencyjne uderzenie przeciwko galijskiej twierdzy w głębi lądu, dopiero około 100 lat później, na pełną skalę inwazji rzymskiej doprowadzono do okupacji, która trwała prawie 400 lat.
Terytorium przejęte przez Rzymian w Brytanii zostało podbite w początkowym okresie trwającym około 40 lat. Brak koordynacji między różnymi dowódcami wojskowymi dowodzącymi siłami obronnymi na wyspie, w połączeniu z nadrzędną taktyką armii inwazyjnej, sprzyjał podbojowi rzymskiemu i doprowadził do szybkiej romanizacji nowych terytoriów. Rzymianie wprowadzili do Wielkiej Brytanii swoje metody budowlane, rolnicze i wydobywcze i stworzyli oparty na miastach system rządowy z prosperującymi willami i ośrodkami gospodarczymi. Istniejące w swoim imperium jako zachodnia prowincja, wpływy Rzymu w jej szczycie sięgają około 3/4 wyspy Wielkiej Brytanii.
