Według historyka Bede, nazwa "Wielkanoc" pochodzi od Eostre, anglosaskiej bogini płodności. Jej główne święto miało miejsce w czasie wiosennego zrównania dnia z nocą, więc kościół katolicki najprawdopodobniej zaplanował jego obchody zmartwychwstania Chrystusa, aby zbiegło się to z pogańskim świętem.
Chociaż w języku angielskim, Wielkanoc pochodzi od pogańskiego boga, jest to bardzo chrześcijańskie święto, które świętuje zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, które miało miejsce wkrótce po żydowskiej Paschy. W innych językach nazywany jest czymś bliższym hebrajskiemu "Pesach" lub Paschy. Na przykład w języku niderlandzkim Wielkanoc to "Pasen".
Nie tylko nazwa, ale i czas Wielkanocy wydają się być oparte na wiosennym równonociu. Wielkanoc jest uważana za pierwszą niedzielę po pierwszym nowiu po 21 marca, w równonoc wiosenną.
Niektóre tradycje wielkanocne pochodzą również ze źródeł pogańskich. Wielkanocny zajączek przyjechał z holenderskim Holendrem z Niemiec, gdzie złożył czerwone jaja w gniazdach dzieci zbudowanych w ogrodach i stodołach. Zdobione jajka pochodzą z tradycji obchodzącej koniec Wielkiego Postu, kiedy zabroniono jeść jajka. Alternatywne wyjaśnienia obejmują nieudokumentowane teorie, że zarówno królik jak i jajko są starożytnymi symbolami płodności i naturalnie związane ze sprężyną i odnowieniem, lub że jajko jest symbolem życia pochodzącego z grobu Chrystusa.
