Papier szklany, znany również jako papier ścierny, to papier ścierny stosowany do wygładzania szorstkich powierzchni, usuwania farby i eliminowania rdzy. Materiał ten składa się z ciężkiego papieru pokrytego ziarnistymi granulkami, takimi jak piasek lub małe szklane fragmenty. Według portalu About.com popularnym zastosowaniem gruboziarnistego papieru szklanego jest usuwanie farby i usuwanie rdzy, a drobniejsze - przede wszystkim do wygładzania i polerowania.
Najbardziej podstawowe odmiany papieru szklanego składają się z materiału ściernego związanego z ciężkim papierem ze skórnym klejem. Wielu współczesnych producentów papieru szklanego używa podłoży wykonanych z połączenia papieru i tkaniny. To sprawia, że papier szklany jest bardzo trudny do zerwania i zwiększa jego przydatność w aplikacjach o dużym tarciu.
Ukryty klej był kiedyś jedynym klejem znalezionym w szklanym papierze. Zapewnia silną przyczepność, ale nie toleruje wilgoci ani wysokich temperatur. Nowoczesny papier szklany często zawiera żywicę zamiast kleju ukrytego. Najczęściej stosowanymi klejami do żywic są żywice urea- lub fenolowo-formaldehydowe. Zapewniają silne wiązanie, są prawie nieprzepuszczalne dla wody i tolerują wysokie temperatury.
Według Wikipedii najczęściej spotykanymi materiałami ściernymi w szklanym papierze są tlenek glinu, węglik krzemu, ceramiczny tlenek glinu, szmergiel i granat. Tlenek aluminium jest najtańszym i najczęstszym materiałem ściernym. Papier szklany wykonany z tego materiału ściernego występuje w szerokim zakresie wielkości ziarna.
