Kawałki żeli wykonane w połowie XIX wieku lub wcześniej mają wyraźne cechy powierzchni na ich spodniej stronie, takie jak okrągły znaczek zwany wlewem na najstarszych kawałkach lub cienka, długa linia zwana znakiem bramkowym na późniejszych. Znaki te zniknęły, gdy techniki odlewania uległy poprawie, ale kawałki żeliwa z końca XIX wieku i początku XX wieku można zazwyczaj opatrzyć datą ich znaków towarowych i znaków producenta.
Chropowate oznaczenia na dnie starych żeliwnych przedmiotów wskazują miejsce, w którym roztopione żelazo zostało wlane do formy. Większość elementów wykonanych po 1875 r. Ma gładki spód, ponieważ metody rzemieślnicze uległy zmianie tak, że żelazo weszło do formy po bokach, zwykle w dwóch miejscach. Nowsze żeliwo może wykazywać ciężkie ślady szlifowania po bokach, aby wygładzić te trudne punkty wejścia, ale ta technika szlifowania nie byłaby dostępna dla odlewników przed połową XIX wieku.
Techniki wytwarzania zostały udoskonalone na początku XX wieku, a części z lat 1920-1940 uważane są za najwyższą jakość. Te przykłady często mają gładkie, szkliste powierzchnie dzięki metodom polerowania wprowadzonym do produkcji. Kawałki żeliwa z początku XX wieku, wykonane przez uznanych producentów, takich jak Wagner i Griswold, dziś są bardzo kolekcjonerskie.
