Według Encyclopaedia Britannica, rubiny powstają, gdy mineralny korund jest wystawiony na działanie tlenku chromu w środowisku metamorficznym pomiędzy 1148 a 1238 stopni Celsjusza. Istnieją również dwie główne metody wytwarzania syntetycznych rubinów w laboratorium. Metoda fuzji płomienia daje klejnot o zauważalnych niedoskonałościach. Metoda wzrostu strumienia wytwarza syntetyczny rubin, który jest prawie nie do odróżnienia od prawdziwego.
Rubiny są wykonane z korundu lub tlenku glinu. Korund uzyskuje charakterystyczny rubinowy kolor, gdy chrom wypiera niektóre z jonów glinu w tlenku glinu; proces ten nazywa się izomorficznym zamiennikiem. Warunki ekstremalnego ciśnienia i ciepła, w których płyny hydrotermalne napotykają wapień, są potrzebne, aby stworzyć metamorficzne środowisko niezbędne do tworzenia rubinów.
Metoda fuzji płomienia polegająca na tworzeniu rubinów w laboratorium polega na topieniu istotnych elementów i kapaniu mieszaniny na kulę. Kamień krystalizuje w ciągu kilku godzin. Ponieważ technika ta pozostawia małe bąbelki gazu i szklisty, nienaturalny wygląd, rubiny, które produkuje są niedrogie i najczęściej używane jako biżuteria kostiumowa.
W metodzie wzrostu strumienia twórcy biżuterii topią pierwiastki w stopionej mieszance zwanej strumieniem. Tworzenie kryształów w warunkach kontrolowanego ciśnienia trwa sześć miesięcy. Nawet ich rubin-rubiny nie są prawdziwe, ich autentyczny wygląd daje im wysoką cenę - do 500 $ za karat.
