Sposób, w jaki obrazy w telewizji są tworzone, zależy od tego, jakiego rodzaju technologii używa, ale wszystkie wykorzystują zdolności ludzkiego mózgu do tworzenia spójnej sceny z małych kolorowych kropek zwanych pikselami. Trzy najczęstsze technologie wykorzystywane do przesyłania tych pikseli to lampa katodowa, wyświetlacz ciekłokrystaliczny i wyświetlacz plazmowy, zgodnie z HowStuffWorks.
Lampa katodowa, czyli CRT, jest najstarszą technologią telewizyjną. Obejmuje on ogrzane włókno wewnątrz próżni szklanej rurki. Włókno emituje elektrony, które są skupione i przyspieszane, więc trafiają w ekran na końcu rury. Cewki sterownicze wewnątrz telewizora wytwarzają pole magnetyczne, które porusza elektrony w poziomie lub w pionie. Ekran jest pokryty różnymi luminoforami, które jarzą się kolorem, gdy uderzą w niego elektrony.
Wyświetlacze ciekłokrystaliczne lub ekrany ciekłokrystaliczne i ekrany plazmowe oferują lżejsze, bardziej energooszczędne sposoby przesyłania telewizji, eliminując potrzebę stosowania wielkogabarytowej lampy katodowej. Wyświetlacze LCD polegają na ciekłych kryształach, które modulują światło za sobą na różne sposoby, gdy stosowany jest prąd elektryczny. Z drugiej strony ekrany plazmowe pracują nad oświetleniem wielu malutkich lamp fluorescencyjnych w trzech różnych kolorach, aby stworzyć wymowny obraz.
