Rozpoczęcie lokalnego programu Adopt-a-Grandparent jest potencjalnie tak proste, jak nagłaśnianie programu, gromadzenie wolontariuszy i koordynowanie wizyt między wolontariuszami i starszymi kandydatami w sąsiedztwie. Od 2015 r. Nie ma oficjalnej narodowej fundacji Adopt-a-Grandparent.
W miastach w Stanach Zjednoczonych są mniejsze organizacje typu Adopt-a-Grandparent. Są niezależni i czasami są powiązani ze szkołami, uczelniami lub krajowymi organizacjami usługowymi, takimi jak National Exchange Club.
Fundacja Homestead Hope zaleca potencjalnym stronom ubieganie się o dotację na założenie organizacji Adopt-a-Grandparent, ale fundusze nie są niezbędne, poza kosztem kopiowania ogłoszeń i telefonowania do kontaktów.
Na przykład, National Exchange Club doradza skontaktowanie się z miejscowymi urzędnikami szkolnymi i wyjaśnienie programu, odwiedzenie sal lekcyjnych zainteresowanym i zorientowanie uczniów, a także skontaktowanie się z dyrektorami wybranych domów opieki w celu uzyskania wsparcia, zatwierdzenia i ewentualnych kandydatów.
W międzyczasie dyrektorzy działów wybranych domów opieki odwiedzają uczestniczących uczniów i omawiają odpowiednie tematy, takie jak fizyczne warunki seniorów i proces starzenia się.
Po pierwsze, spotkania pomiędzy uczniami i dziadkami powinny być spokojne i swobodne, a seniorzy i uczniowie poznawać przekąski. Następnie seniorzy, studenci, nauczyciele i kierownicy działów określają kolejne spotkania. National Exchange Club sugeruje spacery na łonie natury, imprezy świąteczne, gry, opowiadanie historii i przeglądanie albumów ze zdjęciami.
Zaleca się utrzymanie nowego programu Adopt-a-Grandparent przez co najmniej jeden rok, aby zachęcić do jego sukcesu.
