Marmurowy pasjans lub peg pasjans, jest zakończony przez przechwycenie każdego marmuru na planszy, przeskakując nad nim innym marmurem, aż ostateczny marmur kończy się na środku planszy. Każda gra musi skutkować przy chwytaniu innego marmuru, a gracze mogą przeskakiwać kulki pionowo lub poziomo od sąsiedniego punktu.
W ustawieniu na marmurowy pasjans każdy otwór na planszy jest wypełniony marmurem, spodziewaj się dziury w środku. Z powodu tej konfiguracji, pierwszy ruch można wykonać tylko poprzez przeskoczenie marmuru z jednej z czterech możliwych lokalizacji, aby wylądować na wolnym obszarze w środku planszy.
Standardowa angielska gra w pasjansa z marmuru może zostać rozwiązana w zaledwie 18 ruchach. Rozwiązanie to po raz pierwszy odkrył Ernest Bergholt w 1912 r., Aw 1964 r. John Beasley udowodnił, że jest to najkrótsze z możliwych rozwiązań w tej grze.
Dokładne pochodzenie marmurowego pasjansa jest nieznane, ale gra wywodzi się z dna króla Ludwika XIV Francji w 1697 roku. Portret Anne de Rohan-Chabot, który został namalowany w tym roku, przedstawia jej grę w marmurowe pasjansy . Jeszcze w tym samym roku francuski magazyn literacki "Le Mercure Galant" opublikował opis gry, który jest uznawany za pierwszy wzorzec do druku. W czasopiśmie znalazły się zdjęcia płyty, zasady i przykładowe problemy.
