Dwie klasyczne aluzje znajdują się w Akcie I, Scena 1 "Romea i Julii", gdy Romeo mówi o swojej miłości. Stwierdza, że "nie zostanie trafiona strzała Kupidyna, ma dowcip Diana". To nawiązuje do greckiego mitu Kupidyna, który sprawił, że ludzie zakochali się, strzelając do nich swoją bronią. Romeo również pozytywnie porównuje spryt jego ukochanej do Diany, rzymskiej bogini łowów.
Ponadto, Scena I, Akt 1 zawiera klasyczną aluzję do Aurory, rzymskiej bogini świtu. Matka Romeo martwi się, że jej syn unika dnia, spędzając całą noc i nie wracając do domu aż do pierwszego światła: "... jak wszechogarniające słońce /Powinno na najdalszym wschodzie zacząć rysować /Mroczne zasłony z łóżka Aurory, /Away od światła kradnie do domu mojego ciężkiego syna. "
Inna klasyczna aluzja pojawia się w II akcie, Scena 2, kiedy Juliet mówi Romeo, że tęskni za tym, by słyszeć jego imię w kółko, ale musi ukryć swoją miłość od swojej rodziny: "Inaczej miałbym rozerwać jaskinię, w której leży Echo , /I spraw, by jej przewiewny język był bardziej chrapliwy niż mój, /Z powtórzeniem "Mojego Romeo!". Jest to odniesienie do Echo, nimfy z mitologii greckiej, która została przeklęta, by na zawsze powtarzać słowa innych. Juliet życzy sobie, aby Echo ją skopiowała, mówiąc o nazwisku Romeo, dopóki nie będą mogli kontynuować.
