William Shakespeare zainspirował się do napisania "Romea i Julii" wierszem "Romeus i Julia" Arthura Brooksa. W rzeczywistości sztuka Shakespeare'a zawiera wiele szczegółów wiersza Brooksa. Historia była jednak powszechnie znana w całej Europie i nie była wyjątkowa także dla Brooksa.
Chociaż "Romeo i Julia" jest synonimem Williama Szekspira, pod wieloma względami gra jest jedynie adaptacją. W czasach Williama Shakespeare'a dramatopisanie było nierzadko czerpać z istniejących opowiadań i legend, aby dramatyzować i wprowadzić na scenę. Chociaż w przypadku "Romeo i Julii" Shakespeare pożyczył dużo od Arthura Brooksa, to on również zrewidował opowieść, aby uczynić swoją wersję wyjątkową.
Czterodniowa oś czasu sztuki Szekspira jest skrócona z dziewięciomiesięcznego okresu Brooksa. Szekspir słusznie zrozumiał, że gorączkowe tempo zintensyfikuje dramat. Wprowadził także postacie, mianowicie Mercutio, do gry, aby mógł dodać więcej głębi zarówno do fabuły, jak i postaci. Oczywiście, żadna wzmianka o dziele szekspirowskim nie byłaby kompletna bez odniesienia do szekspirowskiego podarunku słów, które czasami wydaje się magiczne i które przyniosło mu przydomek "bard".
