Zdolność buforowania definiowana jest jako liczba moli silnej zasady lub kwasu potrzebna do zmiany pH litra roztworu buforowego o jedną jednostkę. Ogólna ocena zdolności buforowania wynosi 40 procent całkowitej suma molarytów sprzężonej zasady i kwasu.
W przypadku roztworu buforowego należy wybrać kwas o wartości pKa zbliżonej do roztworu buforowego, co zapewnia, że każda część sprzężonej pary kwas zasadowy jest zbliżona do siebie. Pomaga to również uczynić bufor bardziej skutecznym w neutralizowaniu jakiegokolwiek dodatku mocnego kwasu lub mocnej zasady. Roztwór kwasu pKa definiuje się jako wynik ujemny logarytmu stałej równowagi dysocjacji kwasu Ka.
