Kluczową funkcją mucyny w ślinie jest ochrona jamy ustnej przed wysychaniem. Mucin również smaruje tkanki i zęby w jamie ustnej i chroni je przed patogenami i toksynami.
Śluzowy śluz odgrywa również rolę w ochronie szkliwa zębów. Mucyna przylega do kryształów hydroksyapatytu na szkliwie i nadaje mu warstwę ochronną zwaną błonką.
Istnieją dwie postacie śluzów ślinowych: mucyny o wysokiej lub niskiej masie cząsteczkowej. Mucin o niskiej masie cząsteczkowej występuje częściej w ślinie niż mucyna o wysokiej masie cząsteczkowej. Jest również obfity w ludziach, którzy są odporni na wnęki, a nawet może zmienić mucynę o wysokim ciężarze cząsteczkowym w niższą formę molekularną. Śluzowe śluzówki mają również kluczowe znaczenie dla równowagi wapnia w błonach śluzowych.
Mucyna jest białkiem glikozylowanym, co oznacza, że jest pokryty węglowodanami. Ta powłoka pozwala mucynie trzymać się wody i chroni białko przed rozkładem. Kiedy osoba żuje jedzenie, ślina w ustach zmiękcza ją, a nici mucyny i ilości wody utrzymują ją razem w bolusie. To sprawia, że jedzenie jest łatwe do połknięcia i chroni przewód pokarmowy przed uszkodzeniem lub zadrapaniem przez żywność.
