Butelki z kobaltem i błękitem były powszechne od wczesnych lat XIX wieku do lat siedemdziesiątych. Bromo-Seltzer był najczęstszym lekiem sprzedawanym w niebieskich butelkach z kobaltem, ale inne leki, takie jak sarsaparilla, pojawiały się w niebieskich butelkach. Butelki do wczesnej medycyny były ręcznie robione i miały szew wzdłuż boku. Ponieważ butelki były zwykle korkowane, nie miały pokrywek, a wczesne butelki były ręcznie dmuchane, a później produkowano butelki.
Butelki z niebieskim kobaltem były popularne w latach 80. XIX wieku, a firmy takie jak Whitall Tatum i spółka zaczęły oferować butelki z wypukłymi guzami na zewnątrz. Firmy produkowały butelki do lat dwudziestych. Sprzedawcy używali kobaltowych niebieskich butelek z wypukłymi guzkami do przechowywania trucizny, ponieważ guzy pozwalały na łatwą identyfikację.
Na początku XX wieku firmy używały również butelek z błękitem kobaltowym o trójkątnym kształcie i wydłużonej szyi do identyfikacji trujących produktów. Producenci produkowali butelki Bromo-Seltzer do lat 50. lub 60. XX wieku i produkowali inne niebieskie butelki do lat 70.
Biali często używali butelek w kolorze aqua do przechowywania produktów leczniczych zamiast trujących. Na przykład sprzedawali wodę mineralną w ręcznie dmuchanych niebieskich butelkach w XIX wieku. Rozmiar, kształt i ogólna konstrukcja butelki pomogły zidentyfikować zawartość w niej zawartą.
