Podczas gdy obydwa działają jako bloki dziurkujące używane w telefonii do łączenia krzyżowego przewodów elektrycznych, 110 bloków to nowoczesne i ulepszone wersje 66 bloków. Ten ostatni został zaprojektowany do analogowych rozmów głosowych, ale wzrost wykorzystania cyfrowej transmisji danych przesunął preferencję do bloku 110.
Blok z dziurkaczem 66 charakteryzuje się zdolnością do kończenia od 22 do 26 litego drutu miedzianego i został wprowadzony przez system Bell w latach 60. XX wieku jako urządzenie zakończeniowe wyposażone w funkcję złącza przemieszczenia izolacji. Ogólnie rzecz biorąc, 66 bloków jest wyposażonych w złącze żeńskie RJ-21, które może odbierać męski kabel 25-parowy.
Tymczasem blok 110 stopniowo wszedł do podjazdu w latach 80. po pojawieniu się transmisji danych, w szczególności przetwarzania komputerowego. Wtyki kategorii 5 są wyposażone w 110 zacisków blokowych do podłączenia przewodów. Starsze 66 bloków nie jest zaprojektowane dla systemów okablowania kategorii 5.
Bloki blokujące zapewniają wygodną metodę łączenia przewodów bez usuwania izolacji przewodu lub instalowania śrub. Są one w dużej mierze stosowane w kluczowych systemach telefonicznych, w szczególności w rozgałęźnikach PBX i 50-pinowych złączach RJ-21. Aby wbić druty w szczelinę, używa się urządzenia zwanego narzędziem dziurkowania.
