Klucz podstawowy jest unikalnym identyfikatorem dla dyskretnego obiektu w tabeli, a klucz dodatkowy zapewnia drugi punkt odniesienia dla obiektów, których klucze podstawowe nie odróżniają ich odpowiednio w celach referencyjnych. są niezbędne do funkcjonowania baz danych, tabel list i innych narzędzi archiwalnych.
Istnieje kilka przykładów kluczy podstawowych, w tym:
- Unikalne nazwisko
- Numer ubezpieczenia społecznego
- Online nazwa użytkownika
Te klawisze pozwalają na unikalne traktowanie obiektów na stole przez algorytmy wyszukiwania i inne programy, jak również poprzez wyszukiwania referencji przez ludzi. Bez silnych kluczy podstawowych obiekty mogły być błędnie oznakowane jako identyczne lub bazy danych uniemożliwiały skuteczne wyszukiwanie. Ciągi unikalnych liczb generowanych we wstępnie określonym zestawie liczbowym są najczęstszymi kluczami podstawowymi i są używane przez wszystkich od dostawców usług ubezpieczeniowych do odwoływania się do bibliotekarzy.
Przykłady kluczy dodatkowych to:
- Numer adresu ulicy
- Numer telefonu
- Drugie imię
Jeśli klucz podstawowy nie jest wystarczający do rozróżnienia obiektów, można użyć klucza pomocniczego, aby uczynić ten obiekt wyjątkowym. Jest on przetwarzany i sortowany w odniesieniu do klucza podstawowego, wyjaśniając wyszukiwane terminy, dzięki czemu wyświetlane są tylko pożądane wyniki po konsultacji z tabelą. To tworzy bardziej przejrzyste i czystsze bazy danych.
Niektóre klucze, nazywane kluczami obcymi, są obiektami w danej tabeli, które działają jako klucze do całych dodatkowych tabel. Klucze te są używane w połączeniu z kluczami podstawowymi w celu usprawnienia rozmiaru bazy danych i przechowywania istotnych informacji bez nadmiarowości. Mocne zrozumienie kluczy jest pierwszym krokiem do stworzenia użytecznej tabeli.
