Klucz wiolinowy wskazuje dźwięki znajdujące się powyżej środkowego C, podczas gdy klucz basowy wskazuje nuty, które spadają poniżej środkowego C. Symbol klucza w zapisie nutowym wskazuje nazwę i wysokość dźwięków na tej linii personel. Klucz wiolinowy jest również nazywany kluczem G, ponieważ obraca się wokół linii G, podczas gdy klucz basowy jest nazywany kluczem F, ponieważ otacza linię F.
Resztę nut można znaleźć w alfabecie muzycznym, który zaczyna się od litery "A" do litery "G." Przy kluczu wiolinowym najniższa linia jest nutą E. Idąc w górę, przerwa między liniami jest nutą F, a następna linia to G, która jest linią, wokół której zawija się klucz wiolinowy. Następnie notatki ponownie uruchamiają się w punkcie A i kontynuują, aż F znajdzie się w górnej linii. Personel może zostać przedłużony wyżej lub niżej za pomocą linii księgi.
Środek C jest pierwszą linią księgi poniżej pięciolinii w kluczu wiolinowym i jest pierwszą linią księgi powyżej pięciolinii w kluczu basowym. Dwie kropki w kluczu basowym znajdują się wokół drugiej linii od góry pięciolinii, co stanowi nutę F. Klucz basowy przechodzi od litery G w dolnym wierszu do nuty A w górnej linii.
