Roraty, czyli Rorate, która jest polską tradycją obserwowaną podczas Adwentu od XIII wieku, jest masą, która zaczyna się w ciemnościach przed wschodem słońca. Nazwa pochodzi od łacińskich słów "zstąpcie niebiosa z góry" z księgi Izajasza. Fraza pojawia się w języku plainsong, który jest często śpiewany podczas mszy i nieszporów, szczególnie podczas adwentu.
Rorate zaczyna się w całkowitej ciemności. Uczestnicy niosą pochodnie, które zapalają się w określonych momentach podczas ceremonii. Stopniowo zapalane są świece na ołtarzu, a pod koniec mszy kościół oświetlany jest świecami i światłem słonecznym. Uważa się, że zwyczaj pochodzi z czasów króla Bolesława, męża św. Kingi, który zapalił pierwszą świecę, a za nią szóstka szlachciców lub duchownych w malejącym porządku statusu oświetlającym kolejne sześć świec. Rytuał ma na celu pokazanie, że uczestnicy są czujni i gotowi na nadejście mesjasza. Rorate to długotrwały zwyczaj w krajach niemieckojęzycznych.
W w większości katolickim kraju w Polsce, 40 dni poprzedzających Boże Narodzenie nie jest obchodzone z nadmiarem jedzenia lub picia, ale przez post i modlitwę. Podczas adwentu prawosławni chrześcijanie powstrzymują się od jedzenia mięsa i produktów mlecznych, a także powstrzymują się od oliwy z oliwek, wina i ryb w niektóre dni.
