Akt stawiania kamieni na nagrobkach jest aktem religijnym stosowanym przez religię żydowską. W tradycji żydowskiej praktykujący zwyczajowo umieszczają kamienie na grobach zmarłych bliskich, zamiast tradycyjnego zwyczaju grzebanie ukochanych kwiatami i zakładanie bukietów i roślin na ich grobach. Historycy i teolodzy kwestionują pochodzenie tej starożytnej praktyki, ale wierzą, że umieszczanie kwiatów na grobach pochodzi z tradycji pogańskich.
Według historyków kamienie mogą być używane jako znaczniki grobów z kilku powodów. Po pierwsze, stosy kamieni historycznie służyły jako markery do identyfikacji miejsc i ważnych miejsc. Kamienie służą także jako przedmioty, które przyjmują gości i przypominają, że bliscy nie są zapomniani. Niektóre folklory mówią, że kamienie działają jak powieki na grobach, a dusze nie wędrują. Inne przekonanie sugeruje, że kamienie, jak wspomnienia i inne kwiaty, trwają wiecznie. Z przyczyn praktycznych kamienie stały kiedyś jako znaczniki do identyfikacji miejsca pochówku zmarłego: duże kamienie lub stosy kamyków, łatwo dostępne, zidentyfikowani żołnierze, rolnicy i inni, którzy zginęli podczas podróży. Na pamiątkę bliskich, pojedyncze grube kamienie mogą być umieszczone na grobach, ale Żydzi też czasami używają małych stosów kamyków.
