Największe postępy technologiczne, które pozwalają komputerom działać szybciej, zmniejszać rozmiary i zwiększać efektywność wyznaczania pięciu generacji komputerów. Komputery pierwszej generacji wykorzystywały lampy próżniowe, komputery drugiej generacji miały tranzystory, a komputery trzeciej generacji - układy scalone. Komputery czwartej generacji zawierają mikroprocesory, a przyszłe urządzenia piątej generacji będą koncentrować się na sztucznej inteligencji.
Komputery pierwszej generacji zawierały lampy próżniowe do przesyłania energii elektrycznej i bębnów magnetycznych jako nośnika pamięci. Tego typu komputery zajmowały całe pomieszczenia. To pokolenie trwało od 1940 do 1956 roku.
Urządzenia drugiej generacji stały się mniejsze dzięki tranzystorom. Tranzystory były bardziej energooszczędne, ale komputery nadal generowały dużo ciepła. Języki binarne używane w pierwszej generacji zostały zmienione na języki asemblerowe, takie jak COBOL i FORTRAN. Druga generacja była od 1956 do 1963 roku.
Trzecia generacja komputerów, od 1964 r. do 1971 r., opracowała układy scalone na układach krzemowych, aby zapewnić moc przetwarzania. Ludzie używali klawiatur i monitorów do interakcji z procesorami zamiast kart perforowanych.
Czwarta generacja, która rozpoczęła się w 1971 roku, zawiera mikroprocesory zawierające tysiące układów scalonych na maleńkim chipie krzemowym. Pierwszy komputer do użytku domowego powstał w 1981 roku, a komputery tej generacji obejmują małe urządzenia przenośne, takie jak tablety i smartfony.
Teoretyczna piąta generacja komputerów wyznacza sztuczną inteligencję. Inżynierowie informatycy uważają, że obliczenia kwantowe, rozpoznawanie głosu, przetwarzanie równoległe i nanotechnologia prowadzą do komputerów, które natychmiast reagują na naturalne ludzkie głosy i uczą się na własną rękę.
