Prorok Mahomet urodził się w 570 roku w Mekce w zachodniej Arabii, w Abd Allah bin Al-Muttalib i Amina bint Wahb. W wieku 6 lat oboje rodzice Mahometa zmarli, a następne lata osierocił i pozostawił pod opieką swojego wuja. Pierwsze objawienie duchowe miał w 610 r. Do śmierci 8 czerwca 632 r. W Medynie Muhammad szerzył islam na całym Bliskim Wschodzie.
Aby zapłacić za siebie, mieszkając ze swoim wujem, Muhammad pracował jako pasterz i podróżował tak daleko na północ, jak Syria, towarzysząc karawanom. W 595 r. Muhammad poślubił swego dalekiego kuzyna, Khadija bint Khawalayd, wdowę. Pracował w jej służbie i zaproponowała mu małżeństwo.
Chociaż jego pierwsze objawienie miało miejsce w 610 roku, nie ogłosił go i kolejnych objawień aż do roku 613. Jego objawienia zostały zebrane w Koranie. Po ogłoszeniu objawień, on i jego zwolennicy zostali poddani surowym zabiegom od dominujących plemion w Mekce. Te plemiona zakazały handlu z Muhammadem i jego ludem i ostatecznie próbowały go zamordować.
Muhammad i jego zwolennicy osiedlili się w Medynie, gdzie islam stał się mocarstwem w regionie. Plemiona Mekki rozpoczęły wojnę z Muhammadem i jego wyznawcami muzułmańskimi, które zakończyły się w 630 r. Wraz z muzułmańskim podbojem Mekki.
