Kolonialni krawcy byli ekspertami od igieł, nitek, nożyc, żelazek ogrzewanych węglem i specjalistycznych narzędzi prasujących, takich jak klapy i klocki. Wiele narzędzi używanych przez krawców z epoki kolonialnej nie różniło się bardzo od używane w epoce nowożytnej, z godnym uwagi wyjątkiem narzędzi do tłoczenia i pomiaru.
Igły krawieckie, nici i nożyce niewiele się zmieniły od XVIII wieku, chociaż od tego czasu technologia rozwinęła branżę. Najczęściej zauważalne różnice między narzędziami kolonialnego krawca a tymi używanymi przez współczesnego krawca są w zastosowanych narzędziach pomiarowych i prasujących. Nie mając dostępu do elastycznych miar taśm wykonanych z nowoczesnych materiałów, środki z epoki kolonialnej są drewniane. Niektóre przykłady pomiarów drewnianych obejmują miary liniowe, zakrzywione i t-kwadratowe.
Prasowanie i prasowanie odzieży po modyfikacji było zaangażowanym zadaniem w erze kolonialnej. Ogrzewane żelazem żelazka musiały być utrzymywane w stałej temperaturze i używane w regularnych odstępach czasu w celu zapewnienia ciągłego prasowania. Dodatkowo początkujący krawcy musieli korzystać z szerokiej gamy narzędzi do prasowania, takich jak klapy i klocki. Kapelusze były używane wyłącznie na szwach i marszczeniu odzieży, a bloki zostały zaprojektowane w różnych kształtach, aby pomieścić rękawy i spodnie.
