Imię Malachia odnosi się do posłańca; Księga Malachiasza jest w języku hebrajskim zatytułowana "ykalm", co oznacza "Posłaniec Jahwe" lub "Mój Posłaniec". Malachiasz żył prawdopodobnie pomiędzy 568 a 433 lat. Nic nie wiadomo o życiu Malachiasza, z wyjątkiem jego proroctw, które pojawiają się w Księdze Malachiasza. Księga Malachiasza przypomina ludziom, że Jahwe próbuje im pomóc, i że szanuje ich wierność i pociąga do odpowiedzialności za ich przewinienia.
Malachiasz może nawet nie być prawdziwym imieniem proroka. Niektórzy badacze biblijni uważają, że Malachia jest nazwą książki, a nie autora. Księga Malachiasza zawiera siedem pytań retorycznych, które mają na celu skłonić lud Izraela do powrotu do Boga. Ludzie pytają Malachiasza, jak Bóg ich kocha, a Malachi wyjaśnia, jak Bóg wybrał Izraela. Malachiasz wyjaśnia dalej, w jaki sposób ludzie zgrzeszyli i że Bóg nie przyjmuje ich ofiar, ponieważ poślubili cudzoziemki.
Inne kwestie, które obejmuje książka to Bóg przynoszący sprawiedliwość niegodziwym ludziom, powrót do Izraela, dziesięciny i Boże zapewnienie, że ludzie, którzy żyją wiernie, są nagradzani w przyszłości. Księga Malachiasza kończy się błaganiem o życie zgodnie z prawem Mojżesza i obietnicą, że Bóg ma wysłać proroka Eliasza, aby ogłosił Dzień Pański. Książka kończy się zagrożeniem, w którym Bóg mówi, że planuje przekląć kraj, jeśli Izraelici odrzucą Eliasza.
