We wczesnych wersjach swojej opowieści pośród starożytnych Greków Meduza urodziła się jako gorgon, a później w starożytności została zamieniona w jedną przez boginię Atenę. W micie, patrząc na nią zwrócił ludzi do kamienia. Meduza była chtonicznym bóstwem, co oznaczało, że żyła pod ziemią, reprezentując płodność, śmierć i odrodzenie. Perseusz, bohater, musi zabić Meduzę i zebrać jej głowę, by ocalić swoją matkę.
Była śmiertelną córką tytanów Phorcych i Ceto. Najwcześniejsza wzmianka w języku greckim Meduzy znajduje się w "Teogonii" Hezjoda, w której zeskrobał ją i jej dwie nieśmiertelne siostry razem jako goryle z identycznymi cechami i mocami, z wyjątkiem tego, że Meduza była śmiertelna. W epoce klasycznej Medusa była uważana za piękną w pewnym momencie swojego życia, jak wspomniał Pindar.
Rzymski poeta Owidiusz opowiedział mit Meduzy w najdrobniejszym szczególe, jak to było dostępne dla współczesnych czytelników w 2014 roku. Meduza była tragiczną postacią w jego "Metamorfozach", na łasce sił daleko poza jej kontrolą. Podczas gdy niezmiernie piękna Meduza, z oślepiającymi włosami, odwiedzała świątynię dziewiczej bogini Ateny, Posejdona, morskiego boga, pożądającego Meduzy. Próbował ją uwieść i zaczął ją gwałcić. Atena, wpadając w furię, przekształciła Meduzę w łuskowaty gorgon z wężami na włosy, który zwrócił każdego, kto zobaczył ją w kamieniu.
Po tym, jak Perseusz zabija Meduzę przez ścięcie głowy, Pegasus i Chrysaor wyskakują z jej ciała. Perseusz wykorzystuje głowę gorgona, by pokonać swoich wrogów i ocalić Andromedę przed morskim potworem wysłanym przez Posejdona. Zwraca głowę Meduzy do Ateny, która umieszcza ją na swojej tarczy i używa łuszczącej się skóry Meduzy, by stworzyć nieprzeniknioną Aegis.
