"Mój syn, mój kata" Donalda Halla wykorzystuje wiele poetyckich urządzeń, w tym rozbudowaną metaforę i zestawienie. Rytmicznie, Hall używa asonansu, doskonałych rymów i rymowanych rymów do przedstawienia obrazów zarówno harmonii, jak i rozłączyć się. Rezultatem jest wiersz, który wykorzystuje zarówno obraz, jak i język do przedstawienia motywu.
Wiersz przekazuje swoje przesłanie przede wszystkim za pomocą rozszerzonej metafory. Nowonarodzony syn reprezentuje śmierć lub, jak sugeruje tytuł, kata. Jest to pokazane w wielu liniach, ale najbardziej oczywistym zastosowaniem metafory jest strofa 2, wiersz 1: "Słodka śmierć, mały synu". Zestawienie noworodka i śmierci tworzy zaskakujący obraz, który ilustruje znaczenie metafory. Młodość syna obnaża lęk mówcy przed starzeniem. W rzeczywistości mówca bezpośrednio odwołuje się do wieku w punkcie 3, w ten sposób przyciągając czytelnika do idei.
Dodatkowo, Hall analizuje koncepcję timor mortis, lub stale obecną świadomość umieralności, według analizy Poets.org. Widać to w koncepcji śmierci osoby dorosłej, zwłaszcza w zwrotce 3: "który wydawał się żyć wiecznie /obserwować trwające życie w tobie /i zacząć umierać razem". Zakończenie wiersza tak głębokim, niepokojącym kontemplowaniem śmierci pozostawia czytelnikowi poczucie lęku. Jest to w bezpośredniej opozycji do szczęścia, które jest oczekiwanym uczuciem po narodzinach dziecka. Jest to także zmiana ze strofy 1, w której mówca mówi o dziecku: "... którego moje ciało ogrzewa". Niejasność składni w tym wierszu zawiera podwójne znaczenie. Dosłownie oznacza to, że dorosły ociepla dziecko, ale po pierwszym czytaniu wydaje się, że dziecko ociepla dorosłego. Pod koniec wiersza mówca przeszedł od tych początkowych ciepłych uczuć do uczuć zimnej śmierci.
Wreszcie, rytm odgrywa rolę w znaczeniu wiersza. Hall nie używa ustawionego schematu wierszyk, ale wiersz ściśle przestrzega schematu ABAB. Jednak ciągle miesza ten schemat, szczególnie pod koniec wiersza. Stanza 1 zawiera doskonały schemat ABAB: kat /ramiona /mieszanie /ocieplenia. To pasuje do spokojnego wizerunku zwrotki. Ale kiedy wiersz przenosi się do dyskusji o timor mortis, Hall opiera się bardziej na asonowaniu, powtórzeniu podobnych samogłosek i wewnętrznych rytmach. Stanza 2 rymuje syna /głód, który jest niedoskonałym rymowanstwem asymilacyjnym. Nieśmiertelność /rozpad to kolejny przykład skośnego rymowania w zwrotce. Stanza 3 używa idealnego rymu pięciu /umrzeć, ale rymy są rozdzielone trzema liniami. Efekt tych chaotycznych rymów idzie w parze z treścią tych zwrotek: podczas gdy zwrotka 1 przedstawiała doskonały obraz harmonii, strofy 2 i 3 prezentują strach i rozłączają się. Te motywy są doskonale odzwierciedlone w języku.
