W "Makbecie" Williama Shakespeare'a jest kilka przykładów hiperboli, w tym, kiedy Makbet mówi: "Koronują, to blizny na moje oko-bale" lub "Ten tyran, którego jedyne imię piszą językami". Obie te frazy są przykładami hiperboli, ponieważ wyolbrzymiają coś jako mniej lub bardziej niż jest.
Czytelnicy wiedzą, że korona nie może uszkodzić gałek ocznych, ani że imię danej osoby nie jest w kontakcie z językiem innej osoby. To przesada, która czyni z niej hiperbolę jako narzędzie literackie.
Historia "Makbeta" nawiązuje do Makbeta i jego żony, Lady Makbet, którzy próbują dotrzeć na tron. Chociaż ostatecznie dostają tron, to po wielkim koszcie Makbet wpada w szaleństwo. Obydwaj spotykają przedwczesną śmierć.
Jednym z głównych tematów w "Makbecie" Szekspira jest to, że ci, którzy są zbyt ambitni i ignorują moralność, znajdą tylko zniszczenie. Kiedy gra się zaczyna, Makbet jest głodny władzy, ale ma moralny kompas, który pozwala mu prowadzić. Lady Makbet przekonuje go, że musi zabić Duncana, aby natychmiast zostać Królem. Kiedy Makbet zabił Duncana i został królem, odczuwa głębokie wyrzuty sumienia i nowo odkrytą paranoję. Ta nowo odkryta paranoja powoduje, że rozważa zabicie kogokolwiek i każdego, kto go drażni lub go zlekceważy. Shakespeare podkreślał, że gdy ambicja zostanie uwolniona bez moralnego przewodnictwa, wówczas przemoc będzie wykorzystywana do rozwiązywania problemów.
