Niektóre przykłady personifikacji w Makbecie obejmują wiersze "ciemna noc dusi podróżującą lampę" (Akt 2, Scena 4) i "nowe smutki /Uderz w niebiosa na twarzy" (Akt 4, Scena 2). < /strong> Szekspir często używa personifikacji, która jest literackim narzędziem, za pomocą którego nie-ludzkie idee i obiekty są określane jako ludzkie.
Zasadniczo jest to rodzaj metafory, używanej do wywoływania silnych obrazów, z których znany jest Makbet.
Innym kluczowym przykładem uosobienia w sztuce jest Akt 5, Scena 5, kiedy Makbet opisuje życie jako "ale cień, słaby gracz". Mówi to z przygnębieniem w odpowiedzi na wieści, że "drzewa" Birnam Wood maszerują po Dunsinane.
