Jedna wzmianka w "Szkarłatnej literze" pojawia się w prologu książki, gdy narrator pisze, że głos starszego mężczyzny brzmi "jak wrona koguta lub wybuch obłoku". Podobieństwo to figura mówienia porównująca dwie niepodobne rzeczy używając "jak" lub "jak".
Nathaniel Hawthorne używa porównań w całej książce. W pierwszym rozdziale narrator pisze, że brzydki wyraz, który błyska na twarzy mężczyzny, jest "jak wąż szybujący nad nimi". W ósmym rozdziale pisze, że dziecko Pearl stojące na parapecie wygląda "jak dziki, tropikalny ptak o bogatym upierzeniu, gotowy do lotu w górę".
Hawthorne używa także porównań, które używają słowa "jak". Na przykład pisze, że człowiek, który zniknął ze społeczeństwa, zniknął "z życia tak kompletnie, jakby rzeczywiście leżał na dnie oceanu". Później, w rozdziale dziesiątym, Dimmesdale mówi, że dana osoba może wydawać się "czysta jak śnieg nowiutki", ale wciąż ma znaczny grzech w swoim sercu.
Hawthorne stosuje również wiele tekstów przymiotników w tekście, pisząc, że ktoś ma "świętą minę" w rozdziale 11 i opisując "grobowe serce" w rozdziale 15.
