Niektóre przykłady wierszy metafizycznych to m.in. Andrew Marvell "To His Coy Mistress", "The Collar" George'a Herberta i "The World" Henry'ego Vaughana. Każdy z tych wierszy zajmuje się tematyką ludzkiego doświadczenia z medytacyjnej, poważnej perspektywy. Na przykład w "To His Coy Mistress" Marvell prowadzi studium miłości jako krótkie i przelotne źródło szczęścia, konstruując swoją argumentację za pomocą słów i zwrotów, takich jak "ale" i "teraz zatem".
Poezja metafizyczna charakteryzuje się zazwyczaj zwięzłością i intensywnością, wykorzystując humor i grę słowną, aby ukryć ukryte i przemyślane stanowisko na temat wiecznych tematów.
Chociaż "To His Coy Mistress" jest po prostu świeckim poematem, Bóg jest powtarzającym się motywem w wielu innych przykładach.
Na przykład John Donne, jeden z kluczowych poetów metafizycznych między XIV a XV wiekiem, kontempluje związek jednostki z Bogiem i śmiercią w wielu jego dziełach, być może przede wszystkim w swoim zbiorze "Świętych Sonetów". Był pod wpływem zarówno religijnego ucisku jego czasu, jak i osobistych doświadczeń, takich jak utrata żony.
Jeden z najlepszych przykładów tak poważnych tematów, którymi zajmuje się ludzki sposób, pochodzi z "Świata" Vaughana, który rozpoczyna się od linii: "Widziałem Wieczność tamtej nocy."
