Prelegentem "Sea Fever" jest ktoś, kto płynął wcześniej i chce to zrobić ponownie. Mówca wymienia wszystkie rzeczy, które kocha żeglarstwo i morze.
Według Humanities 360, John Masefield spędził dużo czasu nad morzem. To tłumaczyłoby jego znajomość żeglarskiego życia, a także oznacza, że wiersz może być autobiograficzny, a sam poeta może chcieć wrócić do morza. Wiersz zaczyna się od wiersza: "Muszę znowu zejść do morza, samotne morze i niebo. " To natychmiast nadaje ton tęsknoty za "I must." "Samotne morze i niebo" wydają się czarującym przyciągnięciem dla mówcy, który może odczuwać potrzebę ucieczki od życia, w którym żyje i życia kontrastem na morzu. Jest to podkreślone w trzeciej zwrotce, w której mówca mówi, że musi wrócić do "cygańskiego życia włóczęgów".
Obrazy, które listy mówców sugerują, że ma on intymne doświadczenie z morzem. Mówi o odczuciach bycia na morzu, takich jak "leciutka mgiełka i spieniony strumień", próbując wywołać wrażenie morza na twarzy czytelnika. Wiersz daje poczucie szczęścia, że mówca wywodzi się z życia morskiego i przedstawia obrazy i przesłania tęsknoty. Z żwawym rytmem wiersza i schematem rytmu AABB Masefielda, wiersz ten brzmiał jak taniec, gdy czyta się go na głos, a gdy podnosi się para, można go nazwać gorączką, podobnie jak "gorączka morska" wiersz to około.
