Przykłady wyglądu kontra rzeczywistość w sztuce Williama Shakespeare'a, Hamleta, obejmują ducha i kiedy Hamlet zachowuje się tak, jakby był wściekły. Inne przypadki występują z niewinnością Gertrude i kiedy Klaudiusz zachowuje się tak, jakby był zaniepokojony za śmierć swojego brata.
Wygląd kontra rzeczywistość jest częstym motywem Szekspira, a technika ta sprawia, że Hamlet jest popularny, ponieważ Szekspir nigdy nie rozwiązuje wielu pytań stawianych w spektaklu. Podstawowymi postaciami, których Szekspir używa do kwestionowania rzeczywistości, są duch Gertrude i Hamlet.
Hamlet zachowuje się tak, jakby duch był prawdziwy i żyje odpowiednio. Słucha go, a jego istnienie pomaga zbliżyć go do skraju szaleństwa. Zamierza wyglądać na wściekłego na oczach swoich przyjaciół i rodziny, aby mógł dowiedzieć się prawdy o Klaudiuszu. Chociaż twierdzi, że jego zachowanie jest tylko aktem, publiczność musi zastanowić się, czy w pewnym momencie gry wściekł się.
Wina lub niewinność Gertrude to kolejna kwestia, która wpływa na zdrowie psychiczne Hamleta. Wydaje się, że troszczy się o Hamleta, co wydaje się zaprzeczać jej postaci jako kobiety, która spiskowała by zamordować jej męża. Klaudiusz wydaje się być zaniepokojony śmiercią swojego brata, ale publiczność wie inaczej.
