W sztuce "Juliusz Cezar" Williama Szekspira, Brutus jest określany jako patriotyczny, honorowy, idealistyczny, opanowany i niepraktyczny. Te cechy charakteru sprawiają, że Brutus jest tragicznym bohaterem drugiej części dramatu, ponieważ nie docenia konsekwencji, jakie powstają, gdy uczestniczy w zabójstwie Cezara.
Brutus jest urzędnikiem sędziego sądowego w rzymskiej republice i jest wielkim przyjacielem Cezara. Ma także wielką miłość do Republiki Rzymskiej i jej mieszkańców, a ta miłość jest decydującym czynnikiem, gdy Brutus przyłącza się do spisku przeciwko Cezarowi. W noc przed zamachem Brutus otrzymuje list od rzymskiego wieśniaka, który mówi, że lud rzymski boi się Cezara. To zmusza Brutusa do udziału w zabójstwie, aby chronić tych ludzi i ideały, które kocha. Wierzy również, że ludzie zrozumieją, że zabicie Cezara jest konieczne, aby chronić republikę rzymską. Rzymianin nie zgadza się z zamachem, a oni zwracają się przeciwko Brutusowi. Po tym, jak Brutus popełnia samobójstwo pod koniec przedstawienia, Marc Antony, który był wrogiem Brutusa, zauważa, że Brutus był "najszlachetniejszym rzymianinem spośród nich wszystkich". Brutus nigdy nie postępuje z własnej chciwości lub zazdrości w trakcie gry. Zawsze działa z najlepszymi intencjami, przez co jego śmierć staje się jeszcze bardziej tragiczna.
