Implanty z łożyskiem stałym i ruchomym to dwa główne rodzaje protez kolanowych, które ułatwiają całkowite zastąpienie, ale każdy producent zatwierdzony przez FDA oferuje określony poziom zgięcia, zgodnie z Healthline. Dwie ważne podkategorie są implantami utrzymującymi krzyż i stabilizowanymi tylnie, a wybór między nimi zależy od tego, czy więzadło tylnego pacjenta jest zachowane czy usunięte. W przypadku implantów częściowych stawu kolanowego niektóre protezy są jednoprzedziałowymi urządzeniami zaprojektowanymi tak, aby pasowały do jednej sekcji kolana, a modułowa konstrukcja umożliwia chirurgom wybór komponentów do implantacji.
W zdrowym kolanie dno kości udowej opiera się o szczyt piszczeli, a staw jest utrzymywany w miejscu za pomocą więzadeł podtrzymujących i chrząstek, które umożliwiają elastyczny ruch ślizgowy, jak wyjaśnia Amerykańska Akademia Chirurgów Ortopedycznych. Protetyki pełne stawu kolanowego zazwyczaj zapewniają elementy ochronne kości udowej, piszczelowej i rzepki lub rzepki. W implancie z nieruchomym łożyskiem, wkładka z polietylenu przyczepia się do komponentu piszczelowego, zapewniając stałą i amortyzowaną platformę do ślizgania się komponentu udowego. W implantach ruchomych, wkładka polietylenowa ma mały stopień niezależnego obrotu, aby zwiększyć zginanie stawu. Ten ostatni system może być droższy i jest odpowiedni tylko dla pacjentów z wystarczająco nieuszkodzoną tkanką miękką, aby wesprzeć protezę.
Od 2015 r. lekarze stosują dwie główne metody utrwalania, cementowania i bezcementowego, jak opisuje Healthline. Proteza cementowana opiera się na środku wiążącym, aby pozostać przyczepionym do kości, podczas gdy urządzenie bezcementowe stymuluje wzrost kości, który pomaga utrzymać protezę w miejscu. Dostępne są również protetyka dostosowana do płci, aby uwzględnić różne proporcje rozmiarów mężczyzn i kobiet, ale lekarze debatują, czy istnieje jakaś różnica w skuteczności.
