Rozumowanie dedukcyjne jest rodzajem rozumowania, które zaczyna się od jednego lub więcej twierdzeń (przesłanek) i kończy się innym twierdzeniem (konkluzją), którego prawda jest gwarantowana przez słuszność procesu wnioskowania. Z drugiej strony, rozumowanie indukcyjne rozpoczyna się od jednej lub więcej przesłanek i próbuje uogólnić to, co jest prawdą w niektórych przypadkach, na to, co może być prawdą w ogóle.
Rozumowanie dedukcyjne wykorzystuje zasady logiki, aby dojść do konkluzji. Jeśli przesłanki są prawdziwe, a stosowane prawa są poprawne, to wniosek musi być również prawdziwy. Jest to przykład rozumowania dedukcyjnego: "Wszyscy ludzie są śmiertelni, Sokrates jest człowiekiem, dlatego Sokrates jest śmiertelny". Wniosek ("Sokrates jest śmiertelny") wywodzi się z dwóch przesłanek ("Wszyscy ludzie są śmiertelni", a "Sokrates jest człowiekiem"), stosując prawo z logiki orzeczników zwane Powszechnym Stworzeniem.
W rozumowaniu indukcyjnym rola przesłanek polega na silnym poparciu dla konkluzji, ale prawda o konkluzji nie jest gwarantowana, ponieważ tego rodzaju rozumowanie nie używa uniwersalnych praw (takich jak prawa logiki) do dojść do konkluzji. Następujący fragment rozumowania jest indukcyjny: "Widziałem wiele łabędzi i wszystkie były białe, dlatego wszystkie łabędzie są białe". W tym przypadku uzasadnienie jest poprawne, ponieważ przesłanka potwierdza wniosek, ale wniosek jest fałszywy, ponieważ istnieją czarne łabędzie.
