Tożsamość narodowa odnosi się do poczucia przynależności do państwa lub narodu lub poczucia solidarności odczuwalnej z określoną grupą bez względu na faktyczny status obywatelski. To nie jest cecha, z jaką rodzą się ludzie; raczej doświadczenia wspólnych stanowisk życia ludzi budują poczucie tożsamości narodowej. Czynniki takie jak język, kolory narodowe, symbole narodowe, historia narodu, połączenia krwi, kultura, kuchnia, muzyka i inne czynniki odgrywają ważną rolę. Jeśli ktoś pozytywnie postrzega tożsamość narodową, jest zwykle nazywany "patriotyzmem", ale jeśli ktoś postrzega to negatywnie, jest czasami nazywany "szowinizmem".
Kiedy naród lub kraj jest zagrożony wojną, kulturą lub gospodarką, lub gdy ten naród staje się częścią obcego imperium, tożsamość narodowa ma tendencję do umacniania się. Przykładem tego było w Polsce, które zostało podzielone między Prusy (obecnie Niemcy), Austrię i Rosję w latach 1795 i 1918. Mimo że kraj ten nie istniał już jako niepodległe państwo, ludzie zachowali silne poczucie tożsamości narodowej. Innym przykładem jest Tajwan: tajwańska tożsamość stała się znacznie silniejsza po upadku Republiki Chińskiej do komunistycznego rządu, a następnie stała się silniejsza po tym, jak komunistyczne Chiny zaczęły zagrażać Tajwanem potęgą militarną i retoryką.
