Trzy czynniki, które pobudzały amerykański imperializm, to konieczność ekspansji, nawet po zniknięciu granicy, wraz z industrializacją, która wymagała dalszych zasobów, rosnącego znaczenia handlu zagranicznego dla gospodarki amerykańskiej i chęci konkurowania z europejskimi siłami zbrojnymi. imperia dla władzy. Ze względu na tę mieszankę kulturowych, ekonomicznych i politycznych czynników, Stany Zjednoczone miały wpływ na praktykę imperializmu, szczególnie pod koniec XIX i na początku XX wieku.
Jako że granica została gruntownie zbadana i skolonizowana pod koniec XIX wieku, nadal wielu Amerykanów wierzyło, że Stany Zjednoczone muszą kontynuować ekspansję. Stało się to całkowicie oczywiste, ponieważ Stany Zjednoczone mogły ubiegać się o plon nowych terytoriów pod koniec hiszpańsko-amerykańskiej wojny, w tym Hawaje, Guam, Puerto Rico i Filipiny.
Amerykański imperializm wynikał także z potrzeby gospodarczej. Złożenie roszczenia do nowych terytoriów oznaczało, że USA mogły nieustannie zwiększać zapasy surowca, ważnego towaru w tym okresie w historii, gdy USA szybko zaczęły się uprzemysławiać. Co więcej, krachy na giełdach sprawiły, że zagraniczne rynki stały się bardziej atrakcyjne dla inwestorów, więc terytoria spoza państw stały się bardziej zakorzenione w amerykańskiej gospodarce, a handel amerykański w dużej mierze polegał na obcym narodach.
Doprowadzenie do pierwszej wojny światowej było okresem ogromnej ekspansji kolonialnej przez różne imperia europejskie, zwłaszcza Niemcy. USA chciały konkurować z europejskimi imperiami, aby zdobyć znaczącą pozycję jako nowe imperium. Skłoniło to wiele osób do sugestii, że USA powinny ubiegać się o terytoria w Ameryce Środkowej i Pacyfiku pod względem siły morskiej, dominacji handlowej i kontroli interesów rynku zagranicznego.
